Na een dag van afspraken, vergaderingen, in de file staan, kinderen van school naar sportclub brengen en ’s avonds laat nog een deadline wegwerken, fantaseren we bij een glas wijn weleens over de essentie van het leven. Hoe het ooit was en hoe het misschien wel zou moeten zijn.
Gewoon jij die bepaalt waar je heengaat, wat je doet, waar je slaapt. Geen aangelegde wegen waar je wel of niet over moet rijden. Geen wekker die je veel te vroeg wakker maakt, omdat je een afspraak hebt.
Nee, wakker worden als de zon zich laat zien, midden in de natuur. Geen betonnen muur als je je ogen opendoet, maar een eindeloze vlakte met op de achtergrond van die bergen waar het avontuur vanaf spat. En naast je een paard. Zo’n heerlijk rustig paard dat niet vraagt of je lekker hebt geslapen en wat je allemaal gaat doen vandaag.
Het enige dat op de agenda staat is ‘adem in, adem uit en zorg dat je de dag doorkomt’.
Zadel je paard en droom met ons mee over het leven van de echte Gaucho van Argentinië.
Het is 1700 en de vlakten van Zuid-Amerika zijn overbevolkt door wild vee. Nomadische ruiters dwalen over de eindeloze prairies en leven van dit vee en alles wat de natuur te bieden heeft. Als in de 18de eeuw de Spanjaarden zich in Zuid-Amerika vestigen, stijgt de vraag naar leer. De ruiters jagen nu niet meer alleen op vee om van te eten, maar ook om de huiden te verkopen aan de Spaanse kolonisten. De Gaucho is geboren!
De term Gaucho komt van “huachu” dat in Quechua ‘wees’ of ‘thuisloos’ betekent. Het is een vrije geest die niet beperkt door tijd, grenzen of regels een simpel leven leidt met maar één wens: vrij zijn!
Enkele basisbehoeften zijn genoeg: een paard, dat tegelijkertijd een vervoermiddel, huis en vriend is en vlees, vuur en water om zijn geliefde mate van te maken. Een oud gezegde luidt: “Mi caballo era mi vida, Mi bien, Mi unico tesero” (Mijn paard is mijn leven, mijn liefde, mijn enige schat).
Verder kan je een Gaucho aftekenen met zijn facon (een lang zilveren mes), boleadoras (een drieriemerige lasso met kogels aan de uiteinden, bedoeld om dieren bij de poten te vangen) en reata (een normale lasso).
Hiermee struint de Gaucho de pampa’s af. Hij staat op, drinkt z’n mate en stapt op zijn paard om het onbekende te verkennen. Strijdend tegen de elementen zoekt hij het beste wilde vee. Aan het eind van de dag verkoopt hij de huiden en als de zon ondergaat stookt hij een vuur waar hij het heerlijke vlees op grilt. Een asado, zoals een asado bedoeld is: in de openlucht op een open vuur met wild vlees en andere gaucho’s om de mate mee te delen.
Aan het einde van de negentiende eeuw ziet de Gaucho zijn pampa’s veranderen. De commerciële veehouderijen (estancias) veroveren terrein, steeds minder ruimte overlatend voor de Gaucho’s.
De tijd begint de Gaucho’s in te halen en velen ruilen hun vrije leven in om te werken op een estancia. Met hun uitzonderlijke kennis van het temmen van paarden, vangen van vee, slachten en brandmerken zijn zij de perfecte krachten voor landeigenaren.
Terwijl het leven van de Gaucho langzaam verandert, groeit hun legende. De stoere man die zijn eigen leven bepaalt en zonder angst de gevaren van het leven in de vrije natuur onder ogen ziet, staat meer dan ooit symbool voor de Argentijn van nu. Als je weleens in Argentinië bent geweest dan weet je dat de Argentijnen hun persoonlijkheid, grote vrijheidsdrang en sterk rechtvaardigheidsgevoel van de Gaucho’s hebben geërfd.
Ook even een Gaucho zijn? Met een eindeloos uitzicht over de Rotte, een heerlijke rib-eye en een volle Argentijnse wijn verdwijnen tijd, verplichtingen en deadlines als mate in de keel van een Gaucho.
Wij bieden diverse arrangementen aan voor groepen.
